|
Orchestra
|
||||||||||||
Boulez used to say: 'Musicians
are your first audience'.
(Your second audience being the audience that is usually called audience.) Musicians are organized the world over in orchestras, in ensembles and as soloists. When musicians like to play my notes, with all the intensity and precision of true professionals, I am already amply rewarded. Because my aim was to make a perfectly working vehicle for the musician, enabling him to express his own personality, and at the same time to get in touch with the personality of the composer - a true 'marriage of minds'. The bliss of that marriage causes the life-long love of great musicians for great composers. Musicians working in orchestras call themselves philharmonic, that is 'harmony-loving'. Because they live by their ear - constantly examining and comparing their notes with those of all the others. Therefore, these notes must 'fit', must harmonise, even if a musician doesn't know exactly why they fit - that is the responsibility of the composer. If we see orchestras as little villages of musicians, composers must find the laws that enable them to live together in harmony, in peace. Orchestras have been called role models of future peaceful societies - le monde existe pour aboutir à la musique, to paraphrase Mallarmé. Against this background it will be clear why I
turned more and more to the symphony-orchestra. My quest for harmony,
since Houdini, in 1982 leading to the concept of chromatic tonality,
is mirrored in my work for philharmonic orchestras. |
||
DE HEMEL These twelve symphonic variations became internationally known under
their Dutch name, meaning The Heavens. (cp La Mer) The work is entirely
based on tone clock principles. |
![]() |
|
|
DE HEMEL [The Heavens], op. 37 (1990) |
|
Leven in de hemel van het leven. Kunnen vreemden en vertrouwden elkaar wederzijds begrijpen? Mensen die elkaars taal niet spreken, elkaars woorden niet kunnen lezen, elkaars geschiedenis (vaak zelfs de eigen geschiedenis) niet kennen? En waarom zouden ze dat eigenlijk willen? Omdat een of andere hoge zedelijke instantie dat van hen eist? Zijn wij verplicht te verbroederen? Zeker, er schuilt veiligheid in eenheid, in verbroedering, en de wereld is een levensgevaarlijke plaats om te zijn. Maar moeten wij daarvoor allemaal hetzelfde worden? Of zijn we dat al? Alle Menschen werden Brüder, zingt het Lied van de Verlichting. Is dat een eis, of een profetie? En in het eerste geval: waarom niet Schwester? Of Symphoniker? Alle Menschen werden Symphoniker - van Osaka tot Amsterdam. Dat lijkt me wel wat. Komt in ieder geval dicht in de buurt van Mallarmé's Le monde existe pour aboutir à la musique. Ook een profetie. De afgelopen eeuw, de bloedigste van allemaal, heeft ons - mag men hopen - één ding geleerd: als wij de oorlog niet afschaffen (tegen onszelf, tegen de planeet), zal hij dat óns doen. Alleen zachtmoedigen kunnen het aardrijk beërven. Daarom is het dilemma: samenhang of ondergang. Grote woorden. Maar soms zijn die onvermijdelijk als het over grote dingen gaat. Maar dit was niet alleen de bloedigste, maar ook de meest wetenschappelijke van alle eeuwen. Wetenschap, zegt de natuurkundige Vincent Icke, is 'een geestestoestand, zoals angst of vreugde'. Het is 'de bereidheid zich door de feiten te laten terechtwijzen'. Dat is even schitterend als bondig geformuleerd. De wetenschap leert ons dat alle nu levende mensen afstammen van één kleine zwarte vrouw, die zo'n zesenzestighonderd generaties geleden in Afrika geleefd heeft. Een ongelofelijke ontdekking: we zijn al tweehonderd millennia lang Brüder und Schwester! Dat hebben de dichter en de zanger van de Verlichting intuïtief heel goed aangevoeld. En sterker nog: het menselijk genoom bevat het erfelijk materiaal van alles wat ooit geleefd heeft. 'Alles is één!' riepen de mystici in de woestijn. Al honderd generaties geleden, al sinds Achnaton. Wij hoeven dus slechts diep in onszelf te kijken en te luisteren om onze vervreemding te overwinnen. Wij hoeven geen 'raadsels te vergroten', zoals wel gesuggereerd is. Want raadsels, grote of kleine, worden altijd opgelost. Alles wat wij voor elkaar kunnen doen is de verbazing te vergroten. Verbazing over het niet te omvatten mirakel van onze levende planeet. Wat wij kunnen doen is elkaar helpen 'de verdoving van de alledaagsheid' (Richard Dawkins) te overwinnen. Om te ontdekken dat wij al miljoenen jaren in de hemel van het leven leven. |
||
SYMPHONY NR. I My FIRST SYMPHONY was premièred in 1978 by the Concertgebouw Orchestra under Colin Davis. Though the concept of chromatic tonality was not yet formulated, this symphony is already entirely based on it. |
|
|
|
(see also book THE TONE CLOCK, chapter IV) Symphony no. 1, op. 27 (1978, rev. 1979) |
|
SYMPHONY NR II
My Second Symphony got its first performance in 1983, with the Rotterdam Philharmonic Orchestra under Richard Dufallo.
|
![]() |
|
![]() |
The opening movement reflects the tragic death of Marina Schapers. The second movement of the symphony depicts the razmatazz at the Court of the Tsar; the third the eulogy of the young playwright Agathon for the god of love; and the fourth Aristophanes' tale about the primeval giants, being split by the gods in the two halves that henceforward keep looking for each other. The repeated fortissimo-shock of the opening chord returns, transformed into triumph, as the last chord of the symphony. SYMPHONY no. 2, op. 30 (1983, rev. 1984) |
|
GAMELAN SYMPHONY (Symphony nr. III, opus 45)
The Gamelan Symphony was the result of my second trip to New Zealand, where I wandered through the Kauri forests of the Maoris. |
|
|
![]() |
It was the first time I could write for a chromatic gamelan - an old
dream that was realized by Sinta Wullur. See book The Tone Clock chapter 15. The work was commissioned by the Royal Concertge.bouw Orchestra. |
|
|
This 'work in progress' will eventually consist of three movements.
|
|
Gamelan Symphony:
Bij het schrijven van mijn derde symfonie was ik voor
het eerst in staat een oude droom te verwezenlijken: de integratie van
de gamelan in het 'wereldsymfonieorkest'. Deze over de hele wereld verspreide
groepering van musici (ook wel 'filharmonisch', d.w.z. 'harmonie-lievend'
genoemd) is misschien wel de mooiste schepping van de menselijke geest.
Er is ooit een model in gezien van een toekomstige vreedzame samenleving. |
![]() |
|
Halverwege de jaren tachtig ben ik naar Indonesie gegaan
om te onderzoeken of de bouw van zo'n gamelan mogelijk was.Voor 'het geheim
van de smid', dat essentieel is voor de kwaliteit en het unieke karakter
van de gamelanklank (hoeveel rijker is die bijvoorbeeld niet dan de vibrafoon
of de kale buisklok!) kan men alleen terecht bij de traditionele meesters
in dat vak. Mijn plan viel daar in goede en vruchtbare aarde, maar helaas
niet in Nederland-subsidieland. Daarom moest ik het toen opgeven. (Van
m'n reis heb ik nog een verslag geschreven in het NRC Handelsblad van
28/11/'86). Het is een eendelig werk dat, in beknopte vorm, als
het ware de herinnering vasthoudt aan de vierdeligheid van de klassieke
Weense symfonie , die misschien wel de schitterendste vrucht is van de
Verlichting. Ook is de diatonische tonaliteit van die klassieke vorm in
mijn werk verder ontwikkeld tot de chromatische tonaliteit van de toonklok,
zoals in mijn eerste twee symfonieën. In het Waipoua Woud in de warme noordpunt van Nieuw
Zeeland staat de tweeduizend jaar oude kauriboom Tane Mahuta , die door
de Maori's (en door mij) vereerd wordt als de 'God van het Woud' .Om zijn
ontzagwekkende wortelstelsel niet te beschadigen zijn er voor de bezoekers/vereerders
loopbruggen aangelegd. De stam heeft een omtrek van zeventien meter en
de veelkleurige, vochtige schors ademt eeuwige jeugd. Als in een kathedraal
gaan de bezoekers spontaan over op een fluistertoon, die heel goed mengt
met het geprevel van de wind in de majesteitelijke bladerkroon. De Gamelan Symfonie, opus 45, werd geschreven in opdracht
van het KCO en op 14 april 1999 voltooid. De gebruikte gamelaninstrumenten
zijn de kemodong,de gongs ageng en kempul, de slenthem, bonang, saron
en gender. |
||
HOUDINI SYMPHONY
From material of the opera Houdini I composed a separate symphony for orchestra, soloists, mixed choir and steel drums:
|
![]() |
|
Houdini Symphony, op. 25b (1976) |
||
AN INDONESIAN REQUIEM
EEN INDISCH REQUIEM is a large-scale work for orchestra, mixed choir and tenor. It was premièred in 1997 in The Hague, and again ,as part of the TRYPTICH FOR OUR TIME.
|
![]() |
|
A PASSAGE TO THE LAND OF THE GAMELAN. Many of my larger works are related to a trip abroad. ON ESCALATION and
RECONSTRUCTION, for instance, had their roots in a trip to Cuba; HOUDINI
to America; SYMPOSION to Russia; DE HEMEL and the GAMELAN SYMPHONY to
New Zealand, and AN INDONESIAN REQUIEM to Indonesia. All these journeys
are described in my book DE WERELD CHROMATISCH, and some of them are translated
in THE TONE CLOCK |
||
In the summer of 1986 I had the good fortune to travel there in persuit of an old dream: the integration of the gamelan into the 'world-symphony-orchestra'. I was accompagnied by my son Sebastian and my dear friend Stephan Sanders. We made a lot of pictures and recordings from many gamelan groups, and went to gamelan forgeries, because I wanted a CHROMATIC GAMELAN to be made. Back home again I published a report of this pilgrimage, which was later collected in my English book The Tone Clock (chapter 15). Of course I had to leave out all the visual and accoustical material I accumulated - I had to wait for this website. So there we go, with our pilgrim-sticks at hand:
|
![]() |
|
|
EEN INDISCH REQUIEM An Indonesian Requiem, op. 41 (1993-1995) for tenor, mixed choir and orchestra ten GK4 5474 4342 2Wag-tb 5perc 2hp pf str based on texts by Tan Malakka, Jan Eijkelboom and Rudy Kousbroek duration: 40' commissioned by the Hague Philharmonic Orchestra |
|
|
More Orchestra | ||||||||||||
MOSAICS![]() |
The scope of my other orchestral works is smaller, beginning with MOSAICS for orchestra, in 1958, that I wrote as a student of Kees van Baaren. See seven o'clock - Curriculum MOSAICS |
||||||||||||
DANCES DANCES from the Labyrinth is an orchestral suite with five interludes
from the opera Labyrinth. |
![]() |
||||||||||||
ARCH MUSIC |
ARCH MUSIC for Saint Louis is dedicated to Hans Vonk and was premièred by him in 1997 with the Saint Louis Symphony Orchestra, who commissioned the work (after the orchestra had played the American premiere of De Hemel, a year before.) A performance in 2000, with the Radio Philharmonic Orchestra in the Amsterdam Concertgebouw, was recorded on television. ARCH MUSIC for St. Louis, |
||||||||||||
WALLPECKERS
|
THE WALLPECKERS, a toccata for orchestra, was completed at
the tenth anniversary of the fall of the Wall in 1999. Its premiere was
on may 21 in Vredenburg, Utrecht , as part of '6 for 66'. |
||||||||||||
RONDGANG
|
RONDGANG, for small orchestra,.was conceived for the millennium change
|